Tavsiye Verenlerden Misiniz?

İş ve özel yaşamımda insanları yoğun şekilde tavsiye verirken görüyor ya da duyuyorum ve bu beni düşündürüyor… Siz ne kadar tavsiye verenlerdensiniz?

Büyükler, küçüklerine; ebeveynler çocuklarına; yöneticiler çalışanlarına; arkadaşlar birbirlerine sürekli neyi, nasıl yapmaları gerektiği konularında tavsiyeler veriyorlar. Hatta tavsiyelerinde ısrar ediyorlar. Bu durum; bir taraftan hiyerarşik iletişimi daha da güçlendirirken, diğer taraftan da bireyin özgür iradesine, hayatına, özel alanına müdahaleye giriyor.

Pek çoğunuz gibi bana da istemiyor olmama rağmen tavsiye veren çok insan oluyor ve samimiyetle itiraf ediyorum ki pek çoğuna kulaklarımı tıkıyorum.

Gelin penceremize bir de şu açıdan bakalım;

• Tavsiye ister misiniz?
• Hangi durumlarda ve kimlerden tavsiye istersiniz?
• Tavsiye aldıktan sonra o tavsiye ile ne yaparsınız?

Bu sorulara benim yanıtım;

• Kararsız kaldığımda ve önemli konularda tavsiye istediğim olur.
• Konuda bilgisine başvurmak üzere özenle seçtiğim kişiden tavsiye istemişimdir. Bu kişi bazen eşim, bazen oğlum, bazen kardeşlerim ya da yakın bir arkadaşım olmuştur.
• Nihayetinde isteyip aldığım tavsiyeyi süzgecimden geçirir, bazen küçük bazen de büyük bir kısmını kabul ettiğim olabildiği gibi bazen de tamamını çöpe attığım olmuştur.

İstemeden tavsiye almaktan hoşlanmıyorsam, hatta isteyerek aldığım tavsiyenin bile bir kısmını ya da tamamını çöpe atabiliyorsam, o zaman niye tavsiye vereyim ki? İşte bunu fark ettiğimden beri talep edilmedikçe tavsiye vermeyenlerdenim. Talep edildiğinde ise, deneyimimi paylaşıp, üzerine buradan siz ne çıkardınız? Bunu kendinize nasıl uyarlayabilirsiniz? Bu örnek sizin yoğurt yiyişinize göre nasıl olmalı? gibi konuya dair sorular sorarak kişinin örneğimden sadece veri olarak yararlanıp üzerine kendi penceresinden daha detaylı, daha bütünsel bakmasını ve değerlendirmesini desteklemeye çalışıyorum. Çünkü ben O kişi değilim, O kişi de ben değil…

Biliyorum ki istenmeden verilen tavsiye direkt, istendiği halde verilen tavsiye ise kısmen ya da tamamen çöpe gider! Aynen şu bilindik hikayedeki gibi; günlerden bir gün herkesin aklını pazarda satışa çıkarmışlar, insanlar gidip yine kendi akıllarını satın almış…

Çakır Dilek Yunar